Otuliną określamy grubość warstwy betonu od krawędzi komponentu żelbetowego do prętów, która chroni zbrojenie przed niszczącym oddziaływaniem siedliska.
Zbrojenie różnych elementów konstrukcyjnych budynku może niestety ulegać uszkodzeniu przykładowo pod wpływem dużej temperatury lub kwaśnego podłoża.
Dlatego grubość otuliny nazywa się zależnie od warunków niszczących, jakości betonu, planowanego czasu użytkowania budynku, ITp. Otulina jest prosta do nabywania, gdy wykorzystuje się tzw. podkładki dystansowe wyprodukowane z zaprawy cementowej albo tworzywa sztucznego. Podkładki z takiego materiały są zazwyczaj produkowane w postaci krążków z otworem w środku, w który należy wkładać pręt zbrojeniowy. Uszczelki betonowe z kolei z niewielkimi klockami, w których zatopione są 2 druty metalowe, którymi prętami przymocowuje się do pręta zbrojeniowego podkładkę.
Źródło: Zapachdomu.pl
Źródło: http://www.flickr.com
Najmniejsza grubość otuliny może być zmniejszona o 5 mm w podzespołach wykonanych z betonu, którego odporność jest o dwie klasy większa od zalecanej. Minimalna grubość otulenia przez wzgląd na działanie rdzy może być poza tym pomniejszona, jeśli szczegółowe ustalenia według aprobaty technicznej towaru użyto stali nierdzewnej lub wykorzystano inne specjalne środki zabezpieczenia, wykorzystano beton szczelny o specjalnym składzie, na płaszczyźnie betonu zbudowano ponadto warstwę zabezpieczającą albo wykorzystano tzw. obetonowanie.
Minimalne grubości otuliny zbrojenia w elementach o nierównej lub porowatej czy też pofałdowanej płaszczyźnie (przykładowo przy odsłoniętym kruszywie) zwiększa się przynajmniej o 5 milimetrów. Jeśli beton (zobacz: beton dekoracyjny) układany jest bezpośrednio na gruncie, to otulina może posiadać długość nie mniejszą niż 75 milimetrów, a jeśli na podłożu wykonanym z betonu – nie mniejsza niż 40 milimetrów.